GİDENLERİN ARDINDAN!
Öyle severdik ki biz yaşamı
Yere göğe sığmazdı yaşam düşlerimiz
Sevdalısıydık bir bakıma yaşamın
Ve toprağımıza özgüydü sevdamız
Bundandır, vazgeçmedik biz yaşam hayallerimizin kavgasından.
Vazgeçmedik, dünyaya meydan okuduğumuz şarkılarımızın büyüsünde
Ve şiirlerimizin imkansızında.
Vaz geçmedik sürmek için şafağı ülkemizin gökyüzüne
Ve çizmek için ülkemizin yeryüzüne mutluluğun resmini
Sınırsız özlemler içinde koşuşturduk atlarımızı o büyük mutluluğa
Esirgemedik gözümüzü daldan budaktan,
Adil olmayan bir hayatın hakkaniyetsizliğine karşı,
Hakikat şarabını yudumlayarak.
Delisiydik biz hayatın baharının,
Yarınlarıydık bütün baharların.
Ne çok severdik Fıratı
Doğan gününü kardeş bilirdik biz
Akan suyunu yoldaş.
Ne yaman severdik biz dağları,
doğuşunu güneşinin
Ve zemherinin zifiri vakitlerinde baş kaldıran kardelen çiçeğini
Öyle sevmiştikki o kısacık ömürlerine sonsuzluğu sığdıran hakikat yolcusu,
o onur savaşçısı yoldaşların yorgun
ve sımsıcak gülüşlerini
Bundandırki, boyun eğmedik biz, düşmanın namertliğine,
Utanç bilmez kahpeliğine.
Yürüdük yüreklerimizi birbirine katarak emsalsiz ve destansı.
Yürüdük,sonsuz bir inanç ve aşkla örülü
bu yolu
büyük bedellerle,
bin bir beladan,
bin bir engelden geçerken,
acıya bal çalardık.
Ve kan yutar kızılcık şerbeti yerine sayardık.
Biz bir halkın nice yengiler,yenilgiler
Ve nice acılarla dolu hikayelerinin
çocukları iken
Kendi hikayemizi yazdık
Ve kendi hikayemizi yaşadık
Kim yazabilmiştir
bizim hikayemizde yazdıklarımızı
Ve yaşadıklarımızı
Kaç ana yaşamıştır!
Bizim analarımızın yaşadıklarını.
Bizim analarımızın..
O gök yüzü kadar ufuksuz,
O okyanus kadar engin yüreklerine sığdıramadıkları o büyük acılarını
Ax mala mine!
Bizim analarımızın….
Şahittir onların yüreklerinin göğünden koparılan yıldızlara,
Ülkemizin dağları ovaları.
Şahittir kavgamızın tarihi.
Onlar..
Kendi çocuklarının hikayesinde
kendi paylarına düşeni yaşayan analar!
Sözümüz sözdü bizim
Korkmazdık düşmanın ferıştahından. Sürmüştük yüreklerimizi kavgaya
Tek yürek ve yalansız.
Aşkın da , gadasın da, belasın da
Naylon sevgilere hiç tenezzül etmedik.
Sığmadık delik deşik hesaplara.
Vurmuşken kendimizi uğruna bir ömür koyduğumuz yüce hayallerimizin kavgasına Korkmazdık düşmanın ferıştahından.
Lakin güç yetiremezdik bazen aysız gecelerin ihanetine.
Çünkü hayın iklimlerindeydik
Ve biz bu iklimin insanı değildik
Ne çok şey yaşadık biz
Ne çok şeyler…
Bizim başlatmadığımız
Bizimle başlatılan bu savaşta.
Ve ne çok şey yaşayamadık
Ne çok şeyler kendimizden yana
Biz halkın içinden geldik bu kavgaya
Ve halkın içinde olduk hep.
Şimdi nereye bakarsanız bakın,
mutlaka bizden birisini,bizden bir sıra neferini görürsünüz.
Biz her yerdeyiz..
Nerede bir çiçeği sulayan,
Sokak hayvanlarına sahip çıkan,
Yeşili, ormanı, toprağı ve kitap okumasını seven,
Nerede sokak çocuklarının başını okşayan
Ve onlara yeni bir yaşamı bildik kelimelerle anlatan birilerini görürseniz,
Üzerini kazıdığınızda, altından mutlaka bizden birisi çıkar karşınıza.
Bizden geriye kalan bir sıra neferi..
Bundandırki biz he kavgamızın
hem de kendi hayatımızın kazananı olduk hep.
Çünkü bizim tanrılarımız vicdanlarımızdı!!!
